Formy pomocy:
Konsultacja psychologiczna: od jednego do trzech spotkań mających na celu diagnozę problemu i wybranie najskuteczniejszej formy pomocy.
Porada psychologiczna: pomoc osobom, które przeżywają trudności przystosowawcze, znajdują się w sytuacji kryzysu, potrzebują wsparcia w rozwiązaniu niepokojącej sytuacji. Polega na identyfikacji problemu i omówieniu optymalnych sposobów jego rozwiązania. W zależności od rodzaju problemu jest to jedno do kilku spotkań.
Psychoterapia indywidualna: jest to profesjonalna metoda leczenia, mająca formę dialogu, oparta na relacji między pacjentem a terapeutą, w której możliwe jest powierzanie terapeucie trudnych, bolesnych doświadczeń. Celem psychoterapii jest uzyskanie trwałych zmian w sferze emocji, myśli i zachowań. Rozpoczęcie psychoterapii poprzedzają spotkania konsultacyjne, zwykle dwa lub trzy. W trakcie procesu konsultacji określony zostaje obszar problemów pacjenta oraz ustalany jest „kontrakt” między pacjentem a psychoterapeutą. Ma on na celu zaznaczenie obszarów pracy, ustalenie częstotliwości kontaktu.
Czasami psychoterapia indywidualna powinna być wspomagana leczeniem farmakologicznym, dotyczy to zwłaszcza osób doświadczających problemów psychiatrycznych.
Indywidualna psychoterapia psychoanalityczna: Ten rodzaj terapii jest odpowiedni zwłaszcza dla osób, które poza złagodzeniem objawów chcą zrozumieć, co leży u ich źródła oraz chcą lepiej zrozumieć siebie. Sesje psychoterapii psychoanalitycznej odbywają się najczęściej z częstotliwością dwa do trzech razy w tygodniu, proces terapii może trwać do kilku lat. Wynika to z celu tego rodzaju terapii, jakim jest uzyskanie głębokich i trwałych zmian w strukturze osobowości. Psychoterapia psychoanalityczna to próba uświadomienia do tej pory nieuświadomionych obszarów psychiki, zrozumienia ich wpływu na funkcjonowanie człowieka w zewnętrznym świecie oraz na przeżywanie siebie. W bezpiecznej relacji terapeutycznej możliwe jest pomieszczenie dysfunkcjonalnych sposobów funkcjonowania, mogą one być przyjęte, nazwane i zrozumiane. Pacjent ma możliwość przepracowania znaczących relacji z przeszłości. Podstawową formą, do której zachęcony zostaje pacjent, jest swobodna wymiana uczuć, myśli, fantazji, snów, wyobrażeń, bez oceniania czy coś jest ważne czy mniej istotne.